Armed Cloud
 – Master Device & Slave Machines

Armed Cloud is een symfonische metalband uit Nijmegen. Ze bestaan alweer een jaar of zeven. ‘Master Device & Slave Machines’ is de opvolger van ‘Obsidian Desert’ (2015)

‘Save Yourself’ start met sampling geluiden. Deze klinken space-achtig. Vrij snel komt er een vleugje metal bij. Daan Dekker heeft een herkenbare stem. De tekst van de openingstrack is niet al te ingewikkeld. Toch laten deze mannen de clichés achterwege. Boris Suvee is met zijn bas regelmatig goed te horen. Dat geldt helemaal voor gitarist Wouter van der Veen. De minieme rusten zijn mooi gespeeld. Deze goed opgebouwde openingstrack heeft een plotseling, maar gaaf einde.

In ‘The Crack’ vormt een royale dosis zware snaren een prima contrast met de hogere tonen van toetsenist Remco van der Veen. Weer is het een vette bas groove die de aandacht opeist. Rico Noijen heeft zijn drumvellen best strakgespannen. Dit past prima bij het ritme wat met vlagen ook strak is. Daan zingt nu wat theatraal, dit is in harmonie met het geheel. De backing vocals en de enkele schreeuw zijn een mooie toevoeging. Ook nu is er weer een strak en plotseling einde.

Daan zingt een deel van de tekst van ‘Mobocracy‘ in een vrij hoog tempo. De verstaanbaarheid heeft er een beetje onder te lijden. Zang en muziek zorgen voor een theatrale sfeer van krijgers. Het geluid van trommels sluit daar mooi op aan. Er klinkt een hoge schreeuw. Ik wacht op wat er nog meer komen gaat, maar na een kort instrumentaal stukje eindigt dit nummer in eerste instantie te onverwacht. Na een paar keer luisteren ebt dit gevoel grotendeels weg. ‘Mirror Mirage’ eindigt, heel toepasselijk, met het geluid van een brekende spiegel. Dat had iets harder of grotesker mogen klinken. Dit had bijvoorbeeld gekund door het geluid van vallen vertraagd te laten klinken. Dan was de uitwerking imposanter geweest en had beter aangesloten bij de muziek.

De start van ‘Warhead’ is mysterieus. Alsof je naar een film kijkt waar iets staat te gebeuren. De muziek is strak gespeeld en zwelt aan. Daarna klinkt het ritme bijna als een mitrailleur. Er ligt een verbeten klank in de stem van Daan. In melodie en ritme zitten zowel herhalingen als wisselingen. Het fantastische gitaarspel past hier geweldig bij. De prachtige wending naar pianoklanken duurt maar even. De wanhoop komt terug. Dit bevat onrustig, maar een gaaf stuk drumwerk. Op de achtergrond klinkt er emotioneel geschreeuw doorheen. De onrust neemt af en de muziek sterft langzaam weg.

Door de kalme start van ‘Dancing Spirit’ hoor je de vingers over de snaren glijden. Het geluid van strijkers zit erbij. De woorden die Daan zachtjes zingt, geven aan dat er in zijn hoofd géén rust heerst. De woorden contrasteren met de tedere klanken van het intro. Prachtige, langzame opbouw naar meer tempo en volume. Diverse wendingen vloeien in elkaar over. Soms komen de drums mooi op de voorgrond. De vellen lijken hier losser gespannen. Tekst en muziek zijn qua tempo en volume volledig in balans en goed verdeeld over de koptelefoon/boxen. Wat een gave, epic track is dit!

De teksten op dit album zijn laagdrempelig en zijn hierdoor toegankelijker dan die van ‘Obsidian Desert’. Een deel van de albumtitel ‘Master Device & Slave Machines’ is terug te vinden in de songtekst van ‘The Cycle’. En het andere deel? Daar mag de luisteraar zelf naar op zoek gaan in het mooi uitgevoerde tekstboekje. Delen van de melodieën en ritmes zitten ingewikkeld in elkaar. Toch blijven ze vrij snel in je hoofd kleven. Kortom: ‘Master Device & Slave Machines’ is toegankelijk en boeiend tegelijk!

(86/100 Freya records)

Tracklist:
1.Save Yourself [4:48]
2.The Crack [4:54]
3.Withered White [4:19]
4.Mobocracy [4:23]
5.Mirror Mirage [4:19]
6.Warhead [8:15]
7.The Cycle [5:07]
8.King Lear [5:51]
9.Dancing Spirit [10:10]
10.Ascension [4:46]

Line up:
Daan Dekker – vocals
Wouter van der Veen – guitar, backing vocals
Remco van der Veen – keyboards, backing vocals
Boris Suvee – Bass
Rico Noijen – drums